درس چهارم فارسی نوشتاری ششم : ضرب المثل چهارم

نوش دارو، بعد از مرگ سهراب . . .

ان تقول نفسٌ یا حسرتی علی ما فرّطت فی جنب اللّه؛

باید ترسید از آن روزی(قیامت) که انسان بیهوده گرا بگوید

افسوس بر من از افراط کاری و کوتاهی‏هایی که در راه اطاعت خدا نمودم.

در شاهنامه آمده است ، هنگامی که سهراب به دست رستم با خنجر زهرآگین مجروح می شود، تازه رستم با دیدن نشانه ای بر روی بازوی او متوجه می شود که سهراب پسرش است. بنابراین برای نجات پسرش ، کسی را می فرستد تا نوشدارو (داروی شفابخش و التیام دهنده و مرهم) بیاورد که اثر زهر را از بین ببرد، اما این کار با تعلل زیاد صورت می گیرد و نوشدارو دیر می رسد و سهراب در مقابل چشمان پدرش جان خود را از دست می دهد.

در حقیقت نوشدارو پس از مرگ سهراب به او می رسد.

این ضرب المثل زمانی به کار می رود که کار از کار گذشته و دیگر هیچ راهی برای حل مشکل وجود ندارد.

هر کاری باید در زمان مناسب خودش انجام شود، بعضی از کارها اگر در زمان خودشان ، به جا و به موقع انجام نشوند، سودی نخواهند داشت. همانطور که بهترین داروها هم بعد از مرگ هیچ فایده ای ندارند.